Rozpatrywanie skargi i wniosku
Zagwarantowane każdemu w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej prawo składania skarg i wniosków do organów państwowych realizowane jest na zasadach określonych przepisami Działu VIII Kodeksu postępowania administracyjnego.
Przepisy te zobowiązują adresata pisma do odpowiedniego jego zakwalifikowania na podstawie przedmiotu wnoszonej sprawy (art. 222 k.p.a.). Zanim organ zdecyduje się na załatwienie sprawy w trybie Działu VIII k.p.a., powinien dokonać dokładnej analizy, czy jest to tryb właściwy, czy inne przepisy szczególne nie przewidują innego trybu (art. 240 k.p.a.) i czy jest organem właściwym do jego załatwienia (art. 223, art. 229 k.p.a.). Przepis art. 231 k.p.a. nakłada bowiem obowiązek przestrzegania przez organy swojej właściwości oraz nadania skardze prawidłowego biegu. Organ nie może rozpatrzyć skargi poza zakresem swojej właściwości, bo byłoby to działanie pozbawione podstaw prawnych.
Postępowanie skargowe jest uproszczonym postępowaniem administracyjnym, kończącym się zawiadomieniem skarżącego o sposobie jego załatwienia – stanowiskiem organu (art. 237 § 3 k.p.a.). Postępowanie to nie przewiduje trybu odwoławczego.
WAŻNE
W przypadku, gdy skarga, w wyniku jej rozpatrzenia, została uznana za bezzasadną i jej bezzasadność wykazano w odpowiedzi na skargę, a skarżący ponowił skargę bez wskazania nowych okoliczności – organ właściwy do jej rozpatrzenia może podtrzymać swoje poprzednie stanowisko z odpowiednią adnotacją w aktach sprawy – bez zawiadamiania skarżącego (art. 239 k.p.a.).